Gen 2 | PesPCB | STEP | به اين ترتيب آسمانها و زمين و هر چه در آنها بود، تكميل گرديد.

Genesis 2

1 به اين ترتيب آسمانها و زمين و هر چه در آنها بود، تكميل گرديد. 2 با فرا رسيدن روز هفتم، خدا كار آفرينش را تمام كرده، دست از كار كشيد. 3 خدا روز هفتم را بركت داده، آن را مقدس اعلام فرمود، زيرا روزی بود كه خدا پس از پايان كار آفرينش، آرام گرفت. 4 به اين ترتيب آسمانها و زمين آفريده شد.

آدم و حوا

هنگامی كه خداوند آسمانها و زمين را ساخت، 5 هيچ بوته و گياهی بر زمين نروييده بود، زيرا خداوند هنوز باران نبارانيده بود، و همچنين آدمی نبود كه روی زمين كشت و زرع نمايد؛ 6 اما آب از زمين بيرون می‌آمد و تمام خشكی‌ها را سيراب می‌كرد.

7 آنگاه خداوند از خاکِ زمين، آدم را سرشت. سپس در بينی آدم روح حيات دميده، به او جان بخشيد و آدم، موجود زنده‌ای شد.

8 پس از آن، خداوند در سرزمين عدن، واقع در شرق، باغی به وجود آورد و آدمی را كه آفريده بود در آن باغ گذاشت. 9 خداوند انواع درختان زيبا در آن باغ رويانيد تا ميوه‌های خوش طعم دهند. او در وسط باغ، «درخت حيات» و همچنين «درخت شناخت نيک و بد» را قرار داد. 10 از سرزمين عدن رودخانه‌ای به سوی باغ جاری شد تا آن را آبياری كند. سپس اين رودخانه به چهار رود كوچكتر تقسيم گرديد. 11 ^{▼▼ This verse is empty because in this translation its contents have been moved to form part of verse پيدايش 2:12.} 12 ^{▼▼ In this translation, this verse contains text which in some other translations appears in verses پيدايش 2:11-12.}رود اول «فيشون» است كه از سرزمين حَويله می‌گذرد. در آنجا طلای خالص، مرواريد و سنگ جزع يافت می‌شود. 13 رود دوم «جيحون» است كه از سرزمين كوش عبور می‌كند. 14 سومين رود، «دجله» است كه به سوی شرق آشور جاری است و رود چهارم «فرات» است.

15 خداوند، آدم را در باغ عدن گذاشت تا در آن كار كند و از آن نگهداری نمايد، 16 ^{▼▼ This verse is empty because in this translation its contents have been moved to form part of verse پيدايش 2:17.} 17 ^{▼▼ In this translation, this verse contains text which in some other translations appears in verses پيدايش 2:16-17.}و به او گفت: «از همهٔ ميوه‌های درختان باغ بخور، به‌جز ميوهٔ درخت شناخت نيک و بد، زيرا اگر از ميوهٔ آن بخوری، مطمئن باش خواهی مرد.»

18 خداوند فرمود: «شايسته نيست آدم تنها بماند. بايد برای او يار مناسبی به وجود آورم.» 19 آنگاه خداوند همهٔ حيوانات و پرندگانی را كه از خاک سرشته بود، نزد آدم آورد تا ببيند آدم چه نامهايی بر آنها خواهد گذاشت. بدين ترتيب تمام حيوانات و پرندگان نامگذاری شدند. 20 پس آدم تمام حيوانات و پرندگان را نامگذاری كرد، اما برای او يار مناسبی يافت نشد.

21 آنگاه خداوند آدم را به خواب عميقی فرو برد و يكی از دنده‌هايش را برداشت و جای آن را با گوشت پُر كرد، 22 و از آن دنده، زنی سرشت و او را پيش آدم آورد. 23 آدم گفت: «اين است استخوانی از استخوانهايم
و گوشتی از گوشتم.
نام او”نسا“ ^{▼▼ «نسا» يعنی زن.‏} باشد،
چون از انسان گرفته شد.»

24 به اين سبب است كه مرد از پدر و مادر خود جدا می‌شود و به همسر خود می‌پيوندد، و از آن پس، آن دو يكی می‌شوند.

25 آدم و همسرش، هر چند برهنه بودند، ولی احساس خجالت نمی‌كردند.